Biegi narciarskie zyskały w Polsce popularność stosunkowo niedawno, gdy sukcesy odnosiła Justyna Kowalczyk. Należą one do grupy narciarstwa klasycznego – poznajmy ich historię nieco bliżej.

Początki narciarstwa biegowego

Na początku była to dyscyplina niekoniecznie uprawiana przez sportowców i osoby dbające o formę, ale głównie przez myśliwych. Dzięki szybkim i łatwo dostępnym nartom łatwiej im było ścigać zwierzynę – biegi ułatwiły ludziom polowania na łosie czy jelenie. Również Indianie wykorzystywali narty jako środek transportu.

„Biegówki” były też chętnie stosowane przez zwiadowców podczas wojen. Armie krajów skandynawskich miały wytrenowaną piechotę do biegów narciarskich przygotowaną na operacje zimowe. Narty gwarantowały mobilność.

Biegi narciarskie w Norwegii

Do ich ogromnej popularności przyczynili się głównie Norwegowie, którzy pozostają liderami w tej dyscyplinie. Wyodrębniły się one zatem z pierwotnego narciarstwa traktowanego jako jeden ze sposobów przemieszczania się w terenie pokrytym śniegiem. Pierwsze zawody w biegach narciarskich zostały zorganizowane w Norwegii, w połowie XIX wieku. W latach 70. zaczęto organizować masowe biegi narciarskie – dla zawodowców i amatorów, a od 1981 działa organizacja Worldloppet, która skupia największe narciarskie biegi masowe na świecie.

Narciarstwo biegowe na świecie

Biegi narciarskie jako dyscyplina sportowa zyskały popularność już w czasach prehistorycznych. Rozwinęła się w Europie Północnej, w krajach obejmujących Półwysep Fennoskandzki, z rozległymi zaśnieżonymi terenami. Z czasem przypadły do gustu sportowcom mieszkającym w Kanadzie, a później też w Rosji, Polsce, Stanach Zjednoczonych i w krajach Europy Środkowej.

Obecnie biegi narciarskie wraz z kombinacją norweską (połączenie biegów i skoków) oraz skokami narciarskimi należą do grupy sportów narciarstwa klasycznego. Biegi stanowią też element narciarskiego biegu na orientację, biathlonu i triatlonu zimowego.

Narciarstwo biegowe w Polsce

W Polsce narciarstwo biegowe zdobyło popularność i uznanie na przełomie XIX i XX wieku. Za propagatora tej dyscypliny sportów zimowych uważa się Józefa Schnaidera. W 1919 roku powstał Polski Związek Narciarski, który sprzyja zdobywaniu umiejętności i rozwijaniu pasji, ale też szybko stał się elementem kultury fizycznej.